ต้องยอมรับว่าการเมืองไทยอยู่ในยุคที่ขยับตัวลำบากที่สุด ภายใต้เงื่อนไขของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ที่ออกคำสั่งกดหัวบรรดาพรรคการเมืองและนักการเมืองไม่ให้ขยับอะไรได้เลย รวมทั้งการใช้กองทัพเป็นแขนขาของ คสช. เวลานักการเมืองทำกิจกรรมหรือลงพบปะชาวบ้านก็จะถูกห้าม ถูกติดตามจนส่งผลให้นักการเมืองต่างเลือกที่จะยืนอยู่นิ่งๆจะดีกว่า
แต่กระนั้นก็ตาม การเมืองก็คือการเมือง ไม่ให้ฉันเคลื่อนไหว ฉันจะเขียน ไม่ให้ฉันเขียน ฉันจะพูด ดังนั้น การที่นักการเมืองให้ความสำคัญกับสื่อโซเชียลมีเดียจึงเป็นทางออกในภาวะการณ์เช่นนี้ ดังเช่นหลายพรรคการเมืองมีการโพสต์เฟซบุ๊กโจมตีกันไปมา กรณีของประชาธิปัตย์กับเพื่อไทยที่เปิดสงครามไซเบอร์กันไปมา แต่ที่น่าสนใจคือ สงครามการเมืองที่สาดโคลนใส่กันไปมานี้ บรรดาพรรคการเมืองไทยไม่มีใครยอมใครอยู่แล้ว เพราะพรรคการเมืองต่างก็ต้องการช่วงชิงพื้นที่สื่อ สุดแต่ว่าใครจะนำเสนอประเด็นไหน โจมตีโต้ตอบกันไปมา
จุดเด่นของแต่ละพรรคการเมืองไม่เหมือนกัน แต่ในห้วงของการเล่นการเมือง น่าสนใจว่าพรรคภูมิใจไทย ภายใต้การนำของนายอนุทิน ชาญวีรกูล ในฐานะหัวหน้าพรรคการเมือง กลับเน้นในการให้ความเห็นในการแก้ไขปัญหาให้กับประเทศชาติ ไม่ว่าจะเป็นหนี้ กยศ.ที่สร้างภาระหนักอกหนักใจให้กับเยาวชนไทยและครูบาอาจารย์หลายท่าน การหาทางออกของนายอนุทินจึงถือเป็นการจุดประกายความหวัง หากรัฐบาลเอาจริง จะช่วยเหลือทั้งระบบการศึกษาได้เป็นอย่างดี
นอกจากนี้ ยังมีแนวคิดในการช่วยเหลือประเทศชาติอีกหลายประการ ทั้งนี้ นโยบายหนึ่งที่นายอนุทินยึดถือคือ ไม่โดดลงไปในสงครามการเมือง หรือสงครามน้ำลายที่กำลังเล่นกันอยู่ หากจะมองที่ลูกพรรคหรือคณะกรรมการบริหารพรรคก็จะพบว่าการออกมาให้สัมภาษณ์ในกรณีการเมืองนั้นจะเป็นการให้สัมภาษณ์ในเชิงสร้างสรรค์มากกว่าจะมาโต้กันไปมา
ดังนั้น บรรดานักการเมืองของพรรคภูมิใจไทย จึงสนใจในการแก้ไขปัญหาให้กับประชาชนในพื้นที่มากกว่าที่จะมาสนใจประเด็นการเมือง จึงเห็นว่า นักการเมืองในพรรคภูมิใจไทยตั้งแต่ นายอนุทินลงมา ไม่ค่อยให้ข่าวกับสื่อมวลชนมากนัก
แต่กระนั้นก็ตาม ยังคงมีนักการเมืองบางคนบางพรรคทำตัวประหนึ่ง ข้าเก่ง ข้าแน่ ออกมาโจมตีนายอนุทินอยู่เรื่อยๆ เพียงเพราะต้องการพื้นที่ข่าวหรือเพราะหากจะพรรคการเมืองต้องตีที่หัวหน้าพรรคซึ่งประเด็นที่ออกมาโจมตีบางครั้งก็เป็นประเด็นที่อ่อนมาก อาทิ การไปเรียนหนังสือ หรือการทำธุรกิจ
อยากถามคนที่ออกมาโจมตีว่า คนไปเรียนหนังสือเพิ่มความรู้ให้ตัวเองไม่ดีตรงไหน หรือ อิจฉาที่ตัวเองไม่ได้เรียน แต่ทำไมคนนั้นคนนี้ได้เรียน ตรงนี้จึงเกิดคำถามขึ้นมาว่า คนที่ออกมาโจมตีมีเป้าหมายเพื่ออะไร
มีอดีตนักการเมืองผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งเคยให้สัมภาษณ์ ประเด็นที่มีนักการเมืองฝ่ายตรงข้าม โจมตีในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องว่า “เหมือนหมาเยี่ยวรดสังกะสี”
หรือ มองตัวเองเป็นหมาเลยกัดเขาอยู่เรื่อยแบบนี้? ไม่ดีนะครับ
โดย ผู้ชาย ในสายลมหนาว